PSV-Ajax, jaargang 2013: 'Vandaag ga ik op zéker geel pakken'

Laat de wedstrijd beginnen, wacht niet langer! Te veel verhalen, reportages, meningen en beschouwingen over de 'wedstrijd van het jaar'. PSV-Ajax, jaargang 2013.

Een trainingsweek duurt te lang, beginnen! Geklingklang van bestek, gemompel en een losgeweekte lach camoufleren de spanning in de ontbijtzaal van Hotel ­Jagerslust.

De wedstrijdbespreking in het aangrenzende zaaltje. Hoe spelen zij, hoe spelen wij? Een wandeling in de licht frisse aprillucht, de spullen van je kamer pakken en naar de bus. "Vandaag ga ik op zéker geel pakken," hoor ik aanvoerder Siem de Jong zeggen. Het klinkt als een mantra. "Op zééker." 

Stil alarm. Die dunne grens tussen spanning en overspanning lijkt gepasseerd. Siems motivatie is onbetwist en vurig en zijn glimlachje als antwoord op mijn 'bewaar je rust, Siem' is onvoldoende geruststellend.

In de koersende bus zoek ik Chris­tian Poulsen. Van de Ajacieden het meest ervaren, slim en door alle wateren gewassen. Ik attendeer hem op de uiting van de captain. "Christian, let een beetje op Siem." Poulsen begrijpt het. Een geplande ­gele kaart kan zomaar rood kleuren, de agressie dient ­gekanaliseerd.

Langs het met beledigingen smijtende supportersvolk ­achter de dranghekken. Het veldproeven, de kleedkamer, warming-up en weer terug. Scheenbeschermers schikken, veters aanhalen, vaseline op de wenkbrauwen.

De bel maakt een oerkreet los: het moment van voetballen is daar. Knevel de nervositeit, dwing je emoties onder controle. Recht zelfzeker je rug, kijk de tegenstander in de ogen. Bijna onmerkbaar is het knikje van verstandhouding met Poulsen.

De wedstrijd staat meteen in brand. Wham, Poulsen pakt Toivonen aan. Klets, Poulsen geeft Van Bommel een beuk. Geen gele bestraffing. De Deen kent de grens tussen gedogen en strafbaarheid, luwt de agressie van Siem en wijst de weg naar de zege.

http://www.parool.nl/ Bron: David Endt Foto: David Endt /Wolff