Serero is Ajax' diamanten scharniertje

Ik weet het, de pen van collega-columnist Janneke van der Horst kon ook al niet van hem afblijven. Maar liefde breekt wet. O, wat zie ik hem gaarne voetballen. Wat eeuwig zonde dat hij dat om bedrijfspolitieke redenen maar zelden doet.

Toen hij zich presenteerde tijdens een vriendschappelijk zomerpotje in 2011 in de Arena, overkwam mij de sensatie dat dit gozertje elke wedstrijd moest spelen. Thulani Serero was 21 jaar en een Kaapstads raasdondertje. Kon zijn dat hij rekenkundig nog niet klaar was voor een basisplaats, maar hij voetbalde aanstekelijk.

Prachtige balbeheersing met als top act zijn onnavolgbare balaanname: elektrisch schokschoudert de lichaamsschijnbeweging via bast en benen naar de voet en lós is hij van zijn tegenstander! Zijn onvermoeibaar pendelen en schakelen, zijn klievende hardheid, dat krijgershart. Wat zie ik hem gaarne voetballen. 

Afgelopen zondag was het een blijmakende geruststelling Serero in de startende elf te ontdekken. Er is een Ajaxwet, die voorschrijft dat spelers die de vrijheid nemen hun contract niet te verlengen niet worden opgesteld, maar op ­zeker dat Frank de Boer het prettig vond die politiek even aan zijn laars te lappen. 

Want Serero legt niet alleen kunde en energie in zijn voetbal, maar ook een fonkelfrisse geest die hem brengt waar de bal komt om in te grijpen en kwalitatief voort te zetten. ­Dynamo en ontsteking tegelijk. Serero is Ajax' diamanten scharniertje. Denkend aan De Graafschap-Ajax slaat vrees mij om het hart wanneer hij een kwartier voor tijd hinkepinkend het veld verlaat. Leeg gestreden of geblesseerd? 

Na afloop overwoekert het blije gevoel de angst en teruglopend over de Arena Boulevard merk ik dat ik niet de enige ben: ieder vierde woord dat ik opvang is 'Serero', of rijmt minstens op de naam. O, wat zien we hem gaarne voetballen.

Door: Redactie Het parool: David Endt Foto: Tekening Wolff