Maanden wachten op rolstoel kost Corina sociaal leven

De bezoekjes van adviseurs, monteurs en ambtenaren zijn niet op twee handen te tellen. Het aantal telefoontjes evenmin. Na een bijna fatale brand duurde het 214 dagen voor Corina Heijstek een nieuw ligrolstoel kreeg die voldeed.

Heijstek raakte na haar derde zwangerschap gehandicapt door ernstige bekkeninstabiliteit. Ze is afhankelijk van een speciale rolstoel met camera, spiegel, verwarmingsmatje in de rug, verstelbare hoofdsteun, en een op maat gemaakte orthese voor ondersteuning van haar lichaam.

De rolstoel die ze in 2013 kreeg, was vanaf onveilig en brandgevaarlijk. Zelfs de monteur van leverancier Medipoint wist zich geen raad met de 'spaghettibende' van loshangende stroomdraden. ,,De klachten werden weggewuifd.''

Brand
Op 5 april vloog haar elektrische rolstoel tijdens het opladen in brand, naast het bed waar ze sliep. ,,Mijn man was in de huiskamer. Ik werd wakker omdat ik geen lucht kreeg. De vlammen sloegen ruim een meter hoog uit mijn rolstoel.''

Uit nood liet ze zich uit bed vallen en brak ze haar heup. Ze moest naar het ziekenhuis met rookvergiftiging. ,,Toen ik Medipoint belde om de brand te melden, zeiden ze: stuur maar een brief.''

Er zijn maar liefst vier bedrijven betrokken bij het leveren van een nieuwe rolstoel.

Fout op fout
De tijdelijke reserverolstoel moet enkele keren terug voor reparatie. Pas in juni is er een proefmodel voor een nieuwe rolstoel, maar daar zit een verkeerde orthese in. Eind juli, een dag voor haar verjaardag, komt de rolstoel met een nieuwe orthese. ,,Ze verzekerden mij dat ik voor mijn vakantie in Frankrijk een nieuwe rolstoel zou hebben.''

Maar de rolstoel die ze daarna krijgt, voldoet ook niet. ,,Na 9 dagen keerden we naar huis terug vanwege de pijn, en lag ik weer in bed.'' Het lange wachten eist zijn tol. ,,Ik verstijfde, had doorligplekken, hield vocht vast, kreeg extra morfine tegen de pijn en bloedverdunners tegen trombose en longembolie.''

Na 214 op bed krijgt ze op 4 november de nieuwe rolstoel met de juiste orthese. ,,Ik kon eindelijk weer met hond Django naar buiten.''

Het leven van Heijstek, die dankzij haar rolstoel erg actief was, lag al die tijd stil. Ze kon niet langs scholen om voorlichting te geven en geen vrijwilligerswerk doen voor belangenorganisatie Per Saldo. ,,Ik had geen sociaal leven meer. ''

Overnames
Heijstek hekelt de slechte communicatie. De bedrijven geven geen informatie over de voortgang en ze heeft het gevoel dat ze haar niet serieus nemen.

,,Door fusies en overnames wordt de markt voor hulpmiddelen gedomineerd door een paar grote leveranciers en producenten, die contracten hebben met gemeenten en zorgverzekeraars. Gemeenten vergoeden hulpmiddelen, die bedoeld zijn om zelfstandig thuis te kunnen wonen en zich buiten de verplaatsen (rolstoelen en trapliften). Zorgverzekeraars gaan vooral over hulpmiddelen voor revalidatie, verpleging of verzorging thuis (incontinentie, stoma, diabetes). Bij de aanbesteding van gemeenten gaan leveranciers bewust laag in prijs te zitten om de opdracht binnen te halen'', zegt Heijstek.

,,Dat geld moet ergens terugverdiend worden. Dus doen ze concessies op levering, materiaal en uitvoering van dingen.''

Discussie
In een reactie zegt de Sociale Dienst Drechtsteden dat het verstrekken van hulpmiddelen meestal binnen de wettelijke termijn gebeurt, maar dat het bij Heijstek te lang heeft geduurd. ,,Complexe hulpmiddelen waar meerdere leveranciers bij betrokken zijn hebben meer tijd nodig,'' zegt een woordvoerster. ,,We hebben nu maatregelen getroffen om de levering hiervan beter te coördineren.''

Voor Heijstek is de maat vol. ,,Ik wil een maatschappelijke discussie op gang brengen over de steeds verder afbrokkelende zorg en de macht van de leveranciers van hulpmiddelen. Hoe ver moeten we nog gaan? Als er  steeds meer wordt gesneden in de zorg, krijg je ongelukken.''

ad.nl/ Tonny van der Mee/ © Victor van Breukelen