Dove ondernemer op de bres voor schilderende lotgenoten

Zijn vader was stukadoor en zwaar slechthorend. Hij heeft, misschien door schade en schande wijs geworden, Hans van Hartskamp (51) nooit iets met fluwelen handschoentjes aangereikt. ,,Hij liet me juist alles doen wat een ander kind ook moest doen. En als ik dat niet wilde, of dacht dat ik het niet zou kúnnen, nou, dan kon ik nog eerder een schop onder mijn kont krijgen dan dat hij zich daarbij neerlegde.''

Hans is slechthorend. Aangeboren handicap, net als bij zijn jongste broer. Hij hoort zo'n beetje 35 procent van de hoge tonen. Een gesprek klinkt in zijn oren alsof hij het half onder water volgt. ,,Toch gaat me dat tegenwoordig goed af. Als je het niet weet, en je ziet die dopjes in mijn oren over het hoofd, dan merk je niet veel aan mij. Maar daar is veel oefenen en nog veel meer geduld aan vooraf gegaan; hard werken en niet opgeven.''

Speciale missie
Stukadoor wilde de Houtenaar niet worden. Hans van Hartskamp werd liever schilder. Sinds bijna 2 jaar heeft hij bovendien een speciale missie. Hij is een eigen bedrijfje begonnen, met louter doof of slechthorend personeel. ,,Drie zijn er doof, één is er zwaar slechthorend. Mijzelf erbij gerekend, zijn we nog steeds een klein onderneminkje. Maar ik wil uitgroeien tot vijftien man personeel. Waar het om gaat, is dit laten zien: iemand met een gehoorprobleem kan net zo goed een kwast vasthouden als een ander.''

Sterker nog: ,,Particuliere opdrachtgevers zijn extra blij met de dove schilder. Want als die 's ochtends om 7.00 uur op de steiger klimt, blijft de radio uit. En je zal het ook niet meemaken dat dove schilders naar elkaar staan te schreeuwen. Zij werken in stilte aan de opdracht en dat is voor een hoop mensen die hun huis in de verf laten zetten een verademing.''

Groepsapp
Van Hartskamp werkt samen met Danny Kema (27) uit Voorburg (doof geboren), Johan Dokkem (32) uit Aalsmeer (hoort nog 5 procent) en Soeindre Sonai (42) uit Nieuwegein ('ook zo doof als een kwartel'). De mannen geven momenteel een bedrijfsverzamelgebouw in Alkmaar een schilderbeurt. Richard van Eijk is de enige horende schilder in het gezelschap en feitelijk de praktijk-opleider. Communiceren doen de schilders via gebarentaal, sms, e-mail en vooral ook een groepsapp. ,,In die whatsappgroep zit bijvoorbeeld ook de groothandel. Dus verf, kit en verse spullen om mee te werken, bestellen we ook op die manier. Dat werkt prima, als je het eenmaal georganiseerd hebt gekregen. Daar gaat wel wat praten aan vooraf.''

Sinds de participatiewet van kracht is, moeten bedrijven ook in zee met mensen die op zekere afstand staan tot de arbeidsmarkt. ,,Maar daar is in de praktijk nog niet zoveel van te merken'', zegt Van Hartskamp. ,,Het heeft me een half jaar praten gekost om mee te mogen doen aan de aanbesteding voor schilderwerk bij Kentalis, toch een organisatie die ouders helpt met kinderen die een taalontwikkelingsachterstand hebben als gevolg van doofheid of doofblindheid. Zelfs daar, heb ik gemerkt, moet de dove schilder nog een drempel over.''

pleidingsinstituut
Het liefst begint Van Hartskamp een opleidingsinstituut voor doven uit het hele land die willen schilderen. ,,Als je in Friesland aan de bak wilt, maar je bent doof, dan heb je een probleem. Het is niet voor niets dat de helft van alle doven werkloos thuis zit. Maar als je een half jaar bij mij in opleiding kunt, en werkervaring opdoet, dan helpt je dat misschien aan het cv waarmee je wel een baan kunt vinden.''

Over zijn mensen niets dan lof. ,,Onze Danny rijdt om 5.00 uur 's ochtends weg uit Voorburg om in Alkmaar te gaan schilderen. Hij vindt het prachtig. Die is dolblij dát hij kan werken. Enthousiaster personeel zul je niet snel vinden.''

En ze leveren eersteklas werk. Van Hartskamp wil het nog maar eens benadrukken: ,,Wij zijn niet doof en stom, wij zijn alleen maar dóóf - ons vak verstaan we heel goed.''

Bron: AD.nl/ © Jan Jong