Uit SCP-onderzoek blijkt dat 93 procent van de Nederlanders tolerant staat ten opzichte van LHTB'ers. Alleen religieuze Nederlanders en leden van etnische minderheden hebben gemiddeld genomen nog vaak moeite met homoseksuelen, biseksuelen en transgenders. 'Als de niet-moslims nu eens hun waffel houden en het onszelf laten oplossen', zegt Tofik Dibi, ex-Kamerlid en schrijver voor o.a. De Gladiool.
Positief nieuws voor LHBT-Nederland. Heeft u de regenboogvlag al uitgehangen?
'Nee, ik heb niets met vlaggen. En als ik kijk naar hoeveel mensen zichzelf nog haten vanwege hun seksualiteit vier ik geen feest.'
Toch staan Nederlanders weer een stuk positiever tegenover LHBT'ers dan voorheen. Maar bij onder meer ChristenUnie-stemmers en moslims lijkt er nog niet veel veranderd.
'Tja, bij de drie grote monotheïstische religies zie je dat Adam en Eva het uitgangspunt blijven. Een man en een vrouw die zich voortplanten, zo hoort het. Alles wat van dat plaatje afwijkt, is gevaarlijk en vormt een bedreiging voor een bepaalde manier van leven. Maar het idee dat het taboe op homoseksualiteit het grootst is bij religieuze Nederlanders, deel ik niet. In religieuze gemeenschappen zie je namelijk dat er wél heel veel discussie plaatsvindt. In de sportwereld is het probleem ook heel groot, daar wordt veel minder gepraat.'
U kwam zelf zo'n tien maanden geleden als homoseksueel uit de kast via het autobiografische Djinn. Dat had nogal wat voeten in de aarde.
'Ik ben een jaren tachtig kindje dat opgroeide in een moslimsgemeenschap. Er was geen enkel rolmodel waarin ik me kon herkennen. De enige homo's die ik op tv zag, waren de flamboyante Elton John en Jos Brink. Binnen de moslimgemeenschap heersten sterke associaties tussen seksuele geaardheid en seksualiteit; de homowereld was iets pervers.'
Wat maakt een coming out voor LHBT-moslims zoals u het moeilijkst?
'Het grootste punt voor moslims is dat zij niet willen kiezen tussen hun seksuele geaardheid en hun geloof en daardoor gevangen zitten. Wanneer ze uiteindelijk toch kiezen, kiezen ze voor hun geloof: voor de traditie en voor hun sociale omgeving. Het is een misvatting dat het vooral de religie is, die de coming out tegenhoudt. Bij mij was het nooit de islam, juist binnen mijn geloof voelde ik me veilig en getroost, het waren de mensen - de moslims - die het mij moeilijk maakten.'
Gemiddeld genomen lijkt de attitude van Nederlandse moslims ten opzichte van LHBT'ers nog niet echt aan verandering onderhevig.
'Dat is helemaal niet waar. In de islam is sinds 9/11 veel in beweging. Ook op het gebied van homoseksualiteit. Er zijn meer moslimorganisaties, zoals de Nederlandse stichting Maruf, die zich bezighouden met LHBT en daarnaast zie je steeds vaker dat imams uitdragen dat iedereen welkom is in de moskee.
Er zijn genoeg predikers die tolerant zijn ten opzichte van homo's en ook theologisch kun je binnen de islam die acceptatie onderbouwen. Veel moslimhomo's die in het westen zijn opgegroeid en uit de kast zijn gekomen, zwengelen ook succesvol discussies over homoseksualiteit in landen als Marokko, Egypte en Tunesië aan.'
Wat zou er volgens u moeten gebeuren om de situatie voor LHBT-moslims verder te verbeteren?
'Niet-moslims moeten ook op dit gebied even hun waffel houden. Dan zijn het weer vrouwen, dan weer LHBT'ers. Er is altijd wel iets te klagen. Geef ons een jaartje en laat het ons zelf uitzoeken. De aandacht die we niet aan discussies met niet-moslims hoeven te besteden, kunnen we dan gebruiken om vooruitgang te boeken binnen de gemeenschap.'
Door Redactie Volkskrant: Janita Naaijer
Reactie plaatsen
Reacties