Drie kwieke zussen blazen samen 300 kaarsjes uit

Samen hebben we 15 kinderen grootgebracht, zijn er 42 klein- en 76 achterkleinkinderen'', vertelt Eleonore - die net als Marie-Rose jaren in de schoenenwinkel van hun ouders werkte. ,,We hebben dus altijd wel iets te vertellen.''

Maar ook hun verleden laat de zussen niet los. ,,Als je samen zo oud wordt, heb je samen ook veel meegemaakt. Door de jaren heen zijn we nog meer elkaars steun en toeverlaat geworden. Als één van ons een mindere dag heeft, proberen we elkaar erdoor te sleuren.''

Piekfijn
Met de haren piekfijn gekamd en in één van hun beste jurken wachtten de zussen gisteren hun tientallen familieleden op in hartje Brugge. Ze wonen niet bij elkaar. ,,Als ik Monique en Eleonore mis, moet ik maar bellen.'' Dat doet het trio dagelijks. ,,Om bij te praten'', zegt Eleonore. Want ook al hebben de zussen alledrie last van hun ogen en andere kleine kwaaltjes, met hun tong en hun geheugen is niets mis.

De drie zussen overleefden elk hun echtgenoot, al werd Eleonore wel heel plots weduwe in 1946. ,,Mijn man André die werkte als chemisch ingenieur werd aangereden door een vrachtwagen'', vertelt ze. ,,Ik bleef achter met zes kinderen.'' Uit noodzaak trok ze weer bij haar ouders in. ,,Mijn zussen hebben me toen door het verdriet om mijn man gesleurd. Niet alleen met woorden, maar ook door links en rechts een handje toe te steken waar ze konden. Ook al hadden Monique en Marie-Rose zelf hun gezin en job.'' Hun zusterband is na al die jaren - hoe fragiel de vrouwen fysiek ook lijken - onbreekbaar geworden.

Genieten
,,We schrikken er eigenlijk zelf van dat we hier nog rondlopen, maar we genieten van alles wat nog komt'', bekent 'jong veulen' Monique. Al heeft het trio hun genen mee, want papa Emile en mama Leontine werden 91 en 86 jaar oud. ,,Als ik naar mijn zussen kijk, dan heb ik zeker nog wat jaren te gaan'', lacht ze. ,,En we blijven tegen elkaar zeggen dat we ons laten soigneren. Om de twee weken samen uit eten, elke drie weken naar de kapper en af en toe een pedicure en een manicure.''

Een echt geheim om oud te worden hebben de drie niet volgens 'nakomertje' Monique. ,,Of het moet die lepel levertraan zijn die we als kind op onze nuchtere maag kregen'', peinst Monique hardop. ,,Pa en ons ma hadden ons hier nu eigenlijk moeten zien zitten. Ze hadden het nooit geloofd, zó oud!''

Het is duidelijk dat hun familie zowel jong als oud de drie na aan het hart ligt. ,,Meer nog dan het halen van die 300 jaar doet het ons gewoon deugd om iedereen samen te krijgen'', verklapt Leonore. ,,En dankzij dit feest weten we weer wat te vertellen, de komende dagen aan de telefoon'', schatert Marie-Rose, waarna ze net als haar zussen opnieuw bijna wordt doodgeknuffeld.

"Pa en ons ma hadden ons hier nu eigenlijk moeten zien zitten. Ze hadden het nooit geloofd, zó oud!"

Door Redactie AD Foto: Pieter-Jan Van Stockstraeten