Sandra werd ontslagen, omdat haar man kinderporno verzamelde. Kreeg ze hulp? Nee hoor, ze staat te dichtbij. Ze is een van de vele vrouwen die in een isolement terechtkomen als ze ontdekken dat hun partner pedofiel is.
Sandra* lag met haar man in bed, toen ineens de politie binnenviel. Ze kwamen computers in beslag nemen. Waarom, dat vertelden de agenten er niet bij. Ze vraagt aan haar man of hij iets weet, maar drie lange maanden zegt hij niets over het gruwelijke, strafbare materiaal dat op zijn computer staat. Dan zetten rechercheurs hem voor het blok: ,,Nu vertel je het haar, anders doen wij het''.
,,Hij belde onderweg. 'Ik moet je wat vertellen. Als de kinderen naar bed zijn'. Ik kan je wel vertellen: die kinderen hebben nog nooit zo snel in bed gelegen'', vertelt Sandra. Het hoge woord komt eruit. Hij verzamelde kinderporno. Al tien jaar. ,,Ik schrok. En dacht: Hoe? Wat? Mijn huwelijk? Dit is vast iets psychisch. Ik moet hem helpen.''
Sandra vertelt het rustig, maar de plotselinge bewegingen van haar handen verraden de spanning van die avond. Vanaf dat moment veranderde haar leven, vertelt ze, in één klap in een periode vóór en ná. In een tijd waarin de moeder een gelukkig gezinnetje met een lieve man en twee kinderen leek te hebben, en een baan. En een tijd erna die ze slechts in één woord kon omschrijven: ,,Alleen.''
Ze is niet de enige partner die dit overkomt. Elk jaar krijgt de politie meer meldingen binnen over kinderporno. Dit jaar al 12.000 meldingen, tegen 5.500 in het hele vorige jaar. In de regio Den Haag noopt dat het Openbaar Ministerie ertoe een derde van de gepakte verzamelaars op een alternatieve manier te bestraffen. Zaken worden voorwaardelijk geseponeerd als de mannen niet eerder zijn gepakt, in behandeling gaan, en regelmatig hun computers laten controleren.
Hulpverlening
Sandra's echtgenoot kreeg van de politie informatie over beschikbare hulpverlening en Sandra ging ook op zoek naar hulp. Voor zichzelf. Ze struinde internetsites af, maar vond niets. ,,Ik ging met mijn man mee naar zijn hulpverleners. Daar stonden ze me zo vreemd aan te kijken. Ze konden niks met mij. Ik belde naar Slachtofferhulp. Daar kreeg ik te horen dat ze mijn kinderen wel konden helpen. Mij niet. Ik stond te dichtbij.''
Lees het hele artikel op: http://www.ad.nl/nieuws/mijn-man-is-pedofiel-maar-wie-helpt-mij~a200884b/
Door de Redactie AD: Foto: Shutterstock
Reactie plaatsen
Reacties