Van het voetbal moeten we het niet hebben, maar gelukkig verschijnt steeds opnieuw het strak gecoiffeerde hoofd van Cristiano Ronaldo in beeld, op de grote beeldschermen van het Stade Vélodrome in Marseille.
Op zijn onderlip bijtend. De handen ten hemel heffend. Schietend in vertraging. Theatraal het hoofd schuddend, of quasi-lachend juist. En uiteindelijk, tegen middernacht: écht en onvoorwaardelijk lachend, stralend van geluk. Na een zenuwslopende strafschoppenreeks blijft de droom van de wereldster zowaar levend, ondanks vijf (!) gelijke spelen met Portugal in de reguliere speeltijd.
Languit ligt de aanvaller in het gras voor het begin van de verlenging, met een masseur aan zijn dure benen. Weer die strakke blik van opperste concentratie. Kort daarvoor heeft hij nog over de bal heen gemaaid, helemaal alleen voor keeper Lucas Fabianski. Een moeilijke kans, maar toch, zijn ergernis is er niet minder om.
In de openingsfase van de verlenging: wéér een grote kans. Het is altijd mooi om juist hem te volgen, ook op avonden dat lang niet alles lukt, of erg weinig, zoals nu. Natuurlijk klaagt hij veel, een dosis overacting is nooit ver weg, maar net zo goed is hij in alles de talisman van Portugal. Ronaldo stuurt en eist ballen op, dirigeert en versnelt, schept kansen en temporiseert.
Bij elke blik van teleurstelling of frustratie begint de Poolse aanhang ietsje harder te juichen, en treiterend de naam 'Messi, Messi' scanderend. Maar onvermoeibaar blijft hij loeren op dat ene moment, zich vastbijtend in de wetenschap dat alleen het eindresultaat telt.
Nee, het maakt Portugal nog niet tot een elftal om verliefd op te worden, integendeel. Ook nu weer is het vooral een ploeg die ontregelt. Maar wat op voorhand al de minst aantrekkelijke kwartfinale lijkt, is in eerste instantie nog best een boeiend voetbalgevecht.
Met dank aan de snelle openingsgoal van Robert Lewandowski, na 101 seconden al, waardoor de wedstrijd meteen een welkome kickstart krijgt. Van het hemeltergende antivoetbal in Lens afgelopen weekend, toen Kroatië en vooral Portugal er een wanvertoning van maakten, is in de eerste helft geen sprake.
Polen bewijst zich opnieuw als een uitstekende, complete ploeg. Het centrum Michal Pazdan/Kamil Glik is oerdegelijk, maar ook aanvallend boetseerde bondscoach Adam Nawalka een tamelijk dynamisch geheel.
Portugal moet het bovenal van zijn momentenvoetbal hebben. Een bevlieging van Ronaldo, en anders van Nani of Renato Sanches, het 18-jarige supertalent uit de opleiding van Benfica, komend seizoen spelend voor Bayern München. Uitgerekend de tiener tekent voor de gelijkmaker, na dik een half uur, knap combinerend met Nani. Sanches trekt naar binnen en schiet via het been van Grzegorz Krychowiak raak: 1-1.
Na rust wordt het duel trager en stroever, met Portugal dat zich weer massaal terugtrekt achter de bal. Polen domineert veelal, maar steeds hinkend op twee gedachten, in het besef dat Portugal altijd loert op dat ene cruciale foutje. Milik krijgt de beste kans na rust, maar Cedric is net zo dichtbij namens Portugal, met een ziedend schot.
Steeds iets stiller wordt het stadion, bevangen door de spanning. De verlenging wordt er niet fraaier op, het enige moment van opwinding ontstaat als een doorgedraaide fan het veld op rent. Beide ploegen slagen er amper in op doel te schieten, waardoor de wedstrijd precies de ontknoping krijgt die het verdient: een strafschoppenserie.
Door Redactie AD / Foto: AD Sportwereld
Reactie plaatsen
Reacties