Tussen de vluchtelingen die Nederland binnenkomen, zitten veel jonge kinderen. En die gaan hier ook naar school. Maar aarden zij ook? Volgens hun leraren hebben ze het moeilijk: "Ze willen later studeren en dokter worden, maar zijn vaak erg getraumatiseerd en onzeker over hun toekomst hier."
"Heel veel kinderen bij ons op school hebben nog familie in Syrië. Dan horen ze dat hun familie weer is gebombardeerd en dan zijn ze de volgende dag op school erg overstuur", vertelt Irene Schreuder, oprichter van school De Globe in Vlaardingen.
De school telt 45 leerlingen en is gericht op nieuwkomers: kinderen uit het buitenland. Het afgelopen jaar is de school met een derde gegroeid, vooral met kinderen uit Syrië. Samen met twee collega bekeek Schreuder de Deense documentaire At Home in the World die op het Internationaal Documentaire Film Festival Amsterdam (IDFA) in première ging. De film over een asielzoekersschool is heel herkenbaar.
"De film raakte me. Kinderen die niet bij andere klasgenoten durven aansluiten, dat zien wij ook veel. Als je je aan iemand bindt, kun je die ook weer kwijtraken." Sommige kinderen zijn daardoor bang, gesloten of dromerig, anderen worden agressief tijdens het spelen. Irene vertelt dat veel van haar leerlingen zwaar getraumatiseerd zijn, nog los van het feit dat een verhuizing naar een ander land sowieso impact heeft op een kind.
De oorlog gaat door
"Er is een groep die recht uit de oorlog komt. Ze hebben in kogelregens gestaan, hun huizen zijn binnengevallen, ze zijn maar net aan de dood ontsnapt. We hebben veel kinderen die letterlijk op rubberbootjes hebben rondgedobberd. Je ziet dat er zich zoveel afspeelt achter hun ogen."
Larissa Reijsmeijer, lerares in de middenbouw, vult haar aan: "En de oorlog stopt niet. Het blijft maar doorgaan." Daarom blijven kinderen onzeker over hoe het met familie en vrienden verder gaat, legt ze uit. Maar ze zijn ook onzeker over hun eigen situatie.
'Ik wil studeren'
"Hoe lang kan ik hier blijven? Krijgen we een groter huis? Er zijn veel gezinnen die nu echt op elkaar gepropt wonen in kleine huizen. En ze weten gewoon niet waar ze volgend jaar zijn. Daardoor is het moeilijk rust te vinden."
Toch hebben de ouders vaak hoge verwachtingen van hun kinderen. Eliëtte Weizenbach, die op De Globe les geeft aan de bovenbouw: "Als je Syriërs hier op school vraagt: hoe zie je de toekomst, dan zeggen de kinderen allemaal: 'Ik hoop dat ik naar een gewone Nederlandse school kan en daarna kan studeren'. En dan willen ze dokter worden, of een andere universitaire opleiding doen."
Of de kinderen daarin slagen, is de vraag. "Het is niet onmogelijk, maar er moet wel heel veel vanuit het kind zelf komen. Want ze hebben een enorme achterstand", zegt Larissa. Irene voegt daaraan toe: "Hoe meer tijd we de kinderen geven en hoe meer we proberen ze weer te laten lachen, hoe meer ze zich op hun gemak voelen. En dan komen ze wel aan leren toe."
Het is belangrijk dat ze daarvoor de taal leren, want dat zal ze zekerheid geven in hun leven hier, zegt Irene. Tot die tijd moet een tolk de kinderen helpen. Maar als ze de taal eenmaal spreken, komt een enkele keer hun hele verhaal eruit. De juf blijkt dan de veilige persoon bij wie ze terecht kunnen. "Je bent zo belangrijk voor ze", zegt Larissa.
Veilig in Nederland
Over de aanslagen in Parijs ging het de afgelopen dagen niet. De leraren twijfelden of ze een minuut stilte moesten houden, maar ze zijn er uiteindelijk niet over begonnen. "Ze hebben al zoveel meegemaakt. Ik denk dat hun ouders hen willen beschermen, omdat het op die manier alsnog zo dichtbij komt. Ze hebben toch zoiets van: hier in Nederland zijn we veilig. We willen dat de kinderen zich veilig blijven voelen."
RTL Nieuws/ © YouTube
Reactie plaatsen
Reacties