Helden die het onmogelijke presteren, bijzondere daden die tot tranen toe roeren, maar ook aanslagen die ieder voorstellingsvermogen te boven gaan.
Nu het jaar ten einde loopt komen we met een dagelijkse terugblik op nieuws dat ons het diepste raakte en het meest werd gelezen op AD.nl. Deze aflevering: hoe de kus van Wendy Marsmans overleden zoontje Lennart (2) talloze mensen inspireerde om van het leven te genieten zolang het duurt.
De Zutphense Wendy (41) verliest in de zomer van 2011 plotseling haar kleine Lennart. De ochtend na zijn tweede verjaardag ligt het ventje levenloos in zijn bed. De doodsoorzaak blijft onbekend.
Een paar maanden later vraagt Wendy de politie om de vingerafdrukken van Lennart - die nog op het raam in de huiskamer staan - eraf te halen en vast te leggen. De forensisch onderzoeker, die vrijwillig te hulp schiet, ontdekt iets bijzonders. Lennart heeft een kus achtergelaten op het raam.
De lipafdruk van de kleine man groeit voor Wendy uit tot een symbool van positiviteit en kracht. Een stimulans om in het leven niet te wachten met het najagen van dromen, omdat het ineens afgelopen kan zijn. De moeder wilde altijd al een eigen coachingspraktijk beginnen naast haar werk op het stadhuis. Ze stelt het niet langer uit en richt een bedrijf op dat Lennarts naam draagt. Ze helpt mensen met allerlei problemen; van rouwverwerking tot angst op school.
Wildvreemden
Wendy kan nog steeds moeilijk geloven dat de kus van haar zoon ook veel wildvreemden heeft geïnspireerd. Talloze mensen vertelden haar het afgelopen jaar dat ze bijvoorbeeld niet meer wachten met hun droomvakantie. Dat ze die sollicitatie toch niet op de lange baan schuiven.
Niet voor niets verrast een onbekende vrouw Wendy onlangs met een ketting waaraan een fotootje van Lennarts kus hangt. ,,Dan ben ik alleen maar trots op mijn ventje'', zegt Wendy. ,,Op de impact die hij heeft gehad.''
Impact heeft de kleine Lennart ook al bij leven, vertelt Wendy. ,,Hij was heel positief. Als mensen hem zagen bewegen moesten ze al lachen, met zijn guitige hoofd en krulletjes.'' Op de creche noemt de leidster hem 'anders dan andere kinderen'. ,,Hij begroette ouders, gaf ze een handje, keek ze aan'', zegt Wendy. ,,Mijn andere kinderen (drie zoons, red.) waren veel meer op zichzelf.'
inspiratie doorgeven
Ze heeft sterk het gevoel dat haar Lennart bijzonder is. Maar ook dat zijn aanwezigheid op de wereld van korte duur is. Het is een gevoel zoals alleen een moeder kan beleven. Als ze samen met haar zoontje is, gedraagt hij zich anders dan wanneer er meer mensen bij zijn. Stiller, afwezig. ,,Je hebt iets, dacht ik'', zegt Wendy. ,,Maar ik weet niet wat.''
Een half jaar voordat haar gevoel waarheid blijkt te zijn, neemt Wendy vrij van haar werk. Niet omdat ze angstvallig Lennarts hand wil vasthouden, maar om van hem te genieten. Het waren maanden vol tranen. Wendy's gevoel was voor anderen moeilijk te begrijpen. De psycholoog geloofde haar niet.
Achteraf neemt Wendy niemand iets kwalijk. Ze is blij dat ze de tijd heeft durven nemen om haar kind optimaal mee te maken. Ze geniet nú al bij de gedachte dat ze volgend jaar in haar praktijk nog meer mensen mag coachen met de inspiratie die Lennart haar heeft gegeven.
,,Ik ga van drie naar zes afspraken in de week, zo gaaf'', glundert ze. Aan een tragisch verlies geeft Wendy een hoopvolle draai. Haar zoontje heeft ook in de toekomst impact en dat voelt geweldig. ,,Ik wil voor die mensen doen wat Lennart voor zijn broertjes, papa en mij heeft gedaan.''
Het verhaal over het vinden van Lennarts kus kwam in augustus naar buiten dankzij een emotioneel blog van Henrieke Schoonekamp, de forensisch onderzoekster die de lipafdruk vond. Haar blog lees je hier.
door: Leon van Wijk/ AD.nl/ © Henrieke Schoonekamp.
Reactie plaatsen
Reacties