Karel De Gucht: "Nee, Turkije hoort niet thuis in de EU"

Ik heb daar mijn bedenkingen bij. De Europese geschiedenis leert ons dat ook grenzen kunnen verschuiven. Een belangrijk stuk van Oekraïne behoorde eeuwenlang tot Polen. Van een deeltje - enkele procenten - van Turkije kan moeilijk ontkend worden dat het geografisch tot Europa hoort, gelegen als het is aan onze zijde van de Bosporus. Zelfs binnen dat deel van het Euraziatisch continent, dat ontegensprekelijk Europees is, zijn grenzen door de eeuwen heen weinig stabiel gebleken.

Denk bijvoorbeeld aan de Oder-Neissegrens tussen Duitsland en Polen. Of denken we gewoon aan België, dat in het verleden dikwijls als pasmunt heeft gediend in de machtsstrijd tussen de grote Europese natiestaten. Met natuurlijke grenzen komen we geen stap verder in de discussie over een mogelijk lidmaatschap van Turkije van de Europese Unie.

De EU heeft wel degelijk grenzen. Een land - of een geïntegreerd blok van landen, zoals de EU - is niet stabiel als het geen grenzen heeft. Het ontbreken van grenzen creëert onzekerheid over de onomkeerbaarheid van de Europese Unie. In een recent essay heeft de Nederlandse politicoloog Paul Scheffer het over 'de grens als huid'. Maar de grenzen van de Europese Unie zijn niet fysiek; ze zijn moreel. De mate waarin de Europese Unie geïntegreerd is, maakt dat je binnen dat blok geen twee verschillende opvattingen kan hebben over wat een staat is. Een autoritaire opvatting, ook wel eens als soevereine democratie omschreven, verstaat zich niet met een open democratie. De autoritaire staatsordening heeft in naam de traditionele democratische instellingen - een parlement, een regering, een rechterlijke macht - maar de macht ligt bij de leider, de president.

Persvrijheid
Voorbeelden: Rusland en ... Turkije. Ook de persvrijheid bestaat in naam, maar journalisten riskeren in de cel te belanden als ze kritisch zijn. In een open democratie is de pers de vierde macht, maken parlement en regering de politieke dienst uit en is de rechterlijke macht onafhankelijk. De soevereine en open democratie kunnen niet samenleven in een EU die verantwoordelijk is voor drie vierden van onze wetgeving en invloed heeft op zowat elk aspect van ons leven. Turkije is op dit ogenblik nauwelijks een democratie te noemen. Kritische kranten worden 'overgenomen' door de staat, met goedkeuring van de rechterlijke macht die 'beheerders' aanstelt; journalisten staan binnenkort terecht en riskeren levenslange opsluiting omdat ze naar buiten hadden gebracht dat het regime van Erdogan wapens zou versluizen naar islamisten in Syrië en dus 'staatsgeheimen' hadden onthuld; de rechterlijke macht wordt politiek misbruikt. De dag dat de EU een akkoord over het beheersen van de migratie sloot met Turkije, verklaarde president Erdogan : "Democratie, vrijheid, rechtsbescherming... voor ons hebben deze begrippen geen enkele waarde meer." Tusk, Juncker, Rutte en Merkel met de broek op hun enkels. Geen mooi zicht.

Lees het hele artikel op: http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/2664414/2016/04/02/Karel-De-Gucht-Nee-Turkije-hoort-niet-thuis-in-de-EU.dhtml

http://www.hln.be/ Door: Karel De Gucht Foto AFP