"Pak mijn broer eerst." Dat waren de woorden die Jordan Rice het leven zouden kosten. De 13-jarige jongen stond op het punt te worden gered tijdens een zware overstroming, maar hij dacht eerst aan zijn drie jaar jongere broer. Voor die moedige daad heeft hij, vijf jaar na zijn dood, alsnog een medaille gekregen.
Met zijn moeder Donna werd hij daarna in de auto meegesleurd door het razendsnel opgekomen water. Beiden kwamen om bij de zogeheten 'flash flood' in het Australische Toowoomba, die tientallen mensen het leven zou kosten.
Hoogste Australische onderscheiding
Maar Jordans broer Blake overleefde de ramp in januari 2011. En John Tyson, vader van Jordan en Blake, heeft sindsdien onophoudelijk gevochten om zijn oudste zoon te laten krijgen wat hij verdiende: de hoogste Australische onderscheiding op het gebied van dapperheid. Nadat de overheid een eerdere toezegging niet was nagekomen, organiseerde John een petitie. Die werd in minder dan geen tijd door 300.000 Australiërs ondertekend.
"Jarenlang is de dapperste jongen van Australië over het hoofd gezien", schrijft zijn vader dit weekend in een ontroerend verhaal op de nieuwssite News.com.au. "Dankzij jullie is dat vandaag veranderd." In Brisbane kreeg John de medaille voor moed uitgereikt waarop de naam van zijn oudste zoon staat.
Chaos van razend water
John blikt terug op de dramatische gebeurtenis. "Ze moeten doodsbang zijn geweest. Jordan kon niet zwemmen, maar bevond zich midden in de chaos van het razende water. Hij had in paniek kunnen raken." Maar in plaats daarvan, schrijft John, loodste hij twee te hulp geschoten mensen heelhuids naar de auto waarin hij zat met zijn moeder Donna en zijn broer Blake.
"Jordan was het dichtstbij. Er was bijna geen tijd meer, dus ze grepen naar hem, om in elk geval hem te kunnen redden. Maar hij duwde ze weg en liet ze duidelijk weten dat ze zijn kleine broer eerst moesten pakken. Een paar tellen later werden ze in de auto meegesleurd, hun dood tegemoet."
Stille, rustige, verlegen jongen
Vroeger, toen Jordan nog leefde, werd hij door zijn vader weleens verlegen genoemd. Helemaal fout, realiseert vader John zich nu. "Hij was bang voor water en voor het donker, en we grapten weleens dat hij een echte bangbroek was. En ja, hij was ook wel een stille, rustige jongen. Maar hij was taai. De taaiste die ik ooit ben tegengekomen."
En taai, zegt John, is dus niet hetzelfde als 'luidruchtig en arrogant en met een grote bek'. Verwijzend naar Jordans laatste woorden: "Taai is soms niet meer dan vier woordjes lang, rustig en vastberaden uitgesproken door een jongen die niet kon zwemmen terwijl hij dreigde kopje onder te gaan in het water. Iedereen kan taai zijn als de omstandigheden erom vragen."
Vechten voor je kind
Dat hij zich als vader tot het uiterste inspande om Jordan postuum een medaille voor moed te bezorgen, vindt hij niet meer dan logisch. "Ik was er niet bij toen Jordan die noodlottige beslissing nam, al zijn angsten opzij moest zetten en iets opzienbarends deed. Dus het enige juiste dat ik als vader kon doen, was voor hem opkomen, voor hem vechten. Waardoor ik iets voor hem heb bereikt dat hij zelf, uit verlegenheid, waarschijnlijk nooit had durven accepteren."
Dat is de boodschap die zijn kleine jongen heeft achtergelaten, zegt vader John. "Laat je inspireren door Jordan, zoals hij mij en duizenden anderen inspireert. Vertel zijn verhaal door en laat zien dat moed komt in alle soorten en maten, op alle leeftijden en in alle gedaanten."
Door Redactie RTL Nieuws: Foto: EPA
Reactie plaatsen
Reacties