'Die jongens zijn ratten, maar de loyaliteit aan de familie is

Gepubliceerd op 13 mei 2016 om 16:20

Wat is er aan de hand in de Edese wijk Veldhuizen, waar Marokkaanse jongeren auto's in brand steken? Vandaag: de politieagenten die de wijk controleren.

Ze zijn geboren tussen 1992 en 1999. Negen jongens kijken vanaf geprinte fotootjes aan de muur de elf agenten aan die vannacht in Veldhuizen surveilleren. Voor het gemak spreekt groepschef Danny Nykamp tijdens zijn briefing van de 'toptien'.

Deze jongens ontwrichtten afgelopen week de Edese wijk Veldhuizen. Om hen heen cirkelen zo'n veertig meelopers, vaak een paar jaar jonger. Die liggen vannacht op bed, de toptien niet. Dat zijn geharde criminelen.

Negen uur. We rijden Veldhuizen in, in een rode Volkswagen. Pim van den Brink (33) zit achter het stuur, Danny Nykamp (40) stuurt vanaf de bijrijderstoel via de radio de agenten in de wijk aan. Die zijn op de fiets, in auto's, op de motor of in burgerkleding. Die laatsten lopen vannacht op strategische punten rond, sommigen 'graven zich in': zij verstoppen zich in het groen.

Het is rustig. Net als de afgelopen nachten. Dankzij het samenscholingsverbod en de noodverordening, zegt Nykamp. Maar het risico op autobranden blijft. In Veldhuizen, met zijn sluip-door-kruip-doorwoonerfjes en steegjes, sla je uit het niets toe, en ben je zo weer weg.

Om half tien zien de agenten twee 'doelgroep'-jongens. Die mogen de wijk niet in. Doelgroep betekent zoveel als crimineel, of rijzende ster in de criminaliteit. De harde kern, die voor tenminste 80 procent bestaat uit jongeren van Marrokaanse komaf. Pim rijdt er met piepende banden naartoe.

De jongens staan, omringd door agenten, naast de islamitische basisschool aan de Goudenstein. Ze waren op weg naar een tante, zeggen ze. De politie laat ze gaan, mits ze nu naar huis gaan. "Je moet het spelletje een beetje meespelen", zegt teamchef Peter van den Berg, die erbij staat. Ze hard aanpakken, maar ze ook niet helemaal wegduwen. Dan gaan ze misschien écht gekke dingen doen. Radicaliseren bijvoorbeeld. "Je moet heel duidelijk je grenzen aangeven. Soms denk ik weleens dat dat is wat er thuis aan mist."

Danny hield laatst om half 3 's nachts een jochie van zestien aan. Zijn broertje van twaalf moest het thuis de ouders vertellen. "Waarom hangt een twaalfjarige jongen midden in de nacht rond met criminelen?" Ouders denken soms dat politie en leraren een deel van de opvoeding voor ze moeten doen, zegt Pim. Maar als ouders van criminele Marokkanen horen wat hun zoons uitspoken, zijn ze geschokt. Danny: "Die jongens zijn ratten, maar de loyaliteit aan de familie is groot. Die willen ze niet in diskrediet brengen."

 

Door Redactie Volkskrant: Niels Markus en Wilfred van de Poll Foto: Koen Verheijde

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.