Mijn leven is niet helemaal gelopen zoals ik had bedacht toen ik nog jong was. Ik droomde van een eigen kapperszaak, haalde mijn kappersdiploma en kreeg meteen al een baan op mijn stage-adres. Ik woonde nog thuis en spaarde zoveel als ik kon. Voor een huisje en voor een zaak.
Dat eigen huisje kwam er na vijf jaar. Die eigen zaak lag ook binnen handbereik, toen mijn bazin reuma kreeg en wilde emigreren naar de Spaanse Costa. Maar toen bleek mijn moeder ernstig ziek; kanker. De artsen wisten niet hoe lang ze nog te leven had.
PITJE
Ik ben haar enige dochter en voelde me verplicht om in haar laatste levensfase zo goed mogelijk voor haar te zorgen. Die zaak overnemen kon toen niet meer. Er ging een geweldige kans aan mijn neus voorbij, maar ik had het over voor mijn moeder.
Nadat zij overleed, ben ik weer gaan werken. In een andere kapperszaak, want ik kon het niet verkroppen dat nu iemand anders daar de baas was. Maar ik was moe van de heftige tijd met mijn moeder. Mijn energie en ambitie stonden op een laag pitje en ik ging op vakantie met een vriendin.
VAKANTIEFLIRT
Heel cliché ontmoette ik een leuke man op wie ik tot over mijn oren verliefd werd. Hij gaf me het idee dat ik meer was dan een vakantieflirt. Hij is zelfs een paar keer op bezoek geweest 'om dingen te regelen'. Maar uiteindelijk bleef ik een paar duizend euro lichter, alleen en zwanger achter. Daar kwam ik later pas achter.
Ik wilde niets meer met die bedrieger te maken hebben, maar zijn kind (een meisje) wilde ik wel houden. Het leek mij een welkome wending aan mijn tot dan toe niet zo gelukkige leven. Ik was er zeker van dat ik het in mijn eentje zou kunnen rooien, en keek uit naar alle leuke moeder/dochter dingen die ik met haar zou gaan doen.
TEGENVALLER
Maar ik heb me er ernstig op verkeken. Ze was een huilbaby en ik vond het alleenstaand moederschap in combinatie met mijn kappersbaan loodzwaar. Af en toe was ik zo moe en wanhopig... Ik heb zelfs weleens met een kussen boven haar bedje gestaan. Achteraf denk ik dat ik een postnatale depressie had.
Ik liep op mijn tandvlees maar heb steeds gedacht: volhouden. Als ze wat ouder is, wordt het echt wel leuker. Het werd wel iets makkelijker, maar tussen ons is het nooit goed gekomen. Ze was dwars als peuter, een klier als kleuter en is inmiddels uitgegroeid tot een verwende, egoïstische adolescent.
HONDSBRUTAAL
Warme moedergevoelens heb ik nooit gehad. Ze heeft totaal geen respect voor me en is hondsbrutaal. Ook tegen de mannen die heel af en toe in mijn leven waren. Ze heeft ze stuk voor stuk weggejaagd.
Maar ik heb twee lichtpuntjes in mijn leven: ze is pas geleden 18 geworden en ze doet dit jaar eindexamen havo. Waarschijnlijk slaagt ze. Ze heeft alleen geen idee welke studie ze wil gaan doen, dus wordt het een tussenjaar. Prima, maar ik trek mijn handen van haar af.
FINANCIEEL
Ze wil toch zo graag volwassen behandeld worden? Dus mag ze een kamer gaan zoeken en haar eigen leven gaan leiden. Ze weet het nog niet, want ik wil wachten met dit nieuws totdat ik zeker weet dat ze is geslaagd. De eerste tijd wil ik financieel nog wel wat bijspringen, maar daarna moet ze het echt zelf zien te rooien.
Want nu ben ik aan de beurt. Ik ga een maand op bezoek bij mijn lievelingsnicht die is geëmigreerd naar Australië. Als ik het leuk vind daar, zou het zomaar kunnen dat ik niet meer terugkom. En ik denk niet dat ik mijn dochter erg zal missen.
Door Redactie Telegraaf.nl/Vrouw
Reactie plaatsen
Reacties