Alle vormen van misdaad lijken te dalen in Nederland, zelfs het tot voor kort hardnekkige zakkenrollen. Is dat echt zo? Of wordt het steeds moeilijker om aangifte te doen?
Alle vormen van misdaad lijken te dalen in Nederland, zelfs het tot voor kort hardnekkige zakkenrollen. Is dat echt zo? Of wordt het steeds moeilijker om aangifte te doen?
Ze is 81 jaar, niet héél goed meer ter been, ziet ook minder, maar is nog erg actief en zelfstandig. Jetske de Queljoe uit Huizen ging 10 februari van dit jaar naar de Wibra in Hilversum om haar garderobe wat aan te vullen. Haar portemonnee stopte ze in haar rechterjaszak. Dat moet de jonge vrouw die al snel rechts van haar kwam staan, hebben gezien.
,,Ik stond bij de kousen, toen kwam ze rechts naast me staan," vertelt De Queljoe. ,,En bij het ondergoed dook ze weer rechts op. Toen viel het me op. Ik dacht eraan m'n portemonnee van mijn rechterzak naar m'n binnenzak te halen, maar dat vond ik zo hatelijk staan. Ik wil niet discrimineren."
Maar De Queljoe's voorgevoel was goed. Bij de blouses schuifelde de vrouw weer naast haar. Nu links. In een flits gebeurde het: De Queljoe pakte een blouse, de vrouw glipte achterlangs, De Queljoe keek om, de vrouw ook. De Queljoe voelde instinctief in haar rechterzak: portemonnee weg. De dief sprintte weg.
,,Ik heb een oogziekte, van dichtbij kan ik goed zien, maar van verder weg al snel niet meer," vertelt De Queljoe. ,,Dus ik zag niet goed waar ze heen ging. Maar ik was ook te beduusd om iets te doen." Weg waren haar pasjes, haar identiteitskaart, 20 euro cash en een foto van haar man. De bedrijfsleider van de Wibra hielp meteen met het bellen van de bank, De Queljoe's rekening werd geblokkeerd.
Aangifte
Jetske de Queljoe ging meteen daarna naar het politiebureau aan de Groest in Hilversum. Aangifte doen. Daar ging het gesprek ongeveer zo:
De Queljoe: ,,Ik ben gerold, van mijn portemonnee."
De politievrouw: ,,Wat heeft u gezien?"
De Queljoe: ,,Ik zag wie het deed. Ze was helemaal in het zwart en droeg een hoofddoek. Maar ik kon niet zien of ze Marokkaans of Roemeens was."
De politievrouw: ,,Wat is er gestolen?"
Jetske de Queljoe vertelt wat er in haar portemonnee zat en zegt tot slot: ,,Die foto van mijn man vind ik het ergste. Maar: ik wil aangifte doen."
Jetskse de Queljoe heeft daderinformatie. Ze is nét beroofd. In de regel moet zij meteen op het bureau aangifte kunnen doen.
Maar de politievrouw zegt: ,,Dat heeft geen enkele meerwaarde. U kunt beter naar het gemeentehuis gaan, bij de gevonden voorwerpen duikt uw portemonnee vast weer op."
Jetske de Queljoe vertrekt. Bij de politie in haar woonplaats Huizen meldt ze zich weer bij de politie. Om haar identiteitskaart als 'vermist' op te geven. ,,Ook hier doen ze er niks aan," krijgt ze nog te horen. Haar portemonnee komt uiteindelijk wel boven water: weggegooid in een dameswinkel. Met pasjes, met foto, maar zonder 20 euro.
Incident?
Wel gerold, beroofd eigenlijk, maar weggestuurd bij het aangifte doen. Is het verhaal van Jetske de Queljoe een incident?
Nee, blijkt uit een rondgang door het AD. We bellen en bezoeken tien verschillende politie-eenheden met de boodschap dat een familielid aangifte wil doen van zakkenrollerij. Meestal vertelt de politiemedewerker aan de telefoon keurig dat er een afspraak gemaakt kan worden op het bureau.
Maar niet in Amsterdam en Oost-Nederland. ,,Weet u alleen wat voor kleren de vrouw droeg? Dan komt er geen onderzoek, hoor," krijgen we te horen in Amsterdam. ,,Dan kun je beter via internet aangifte doen. Internetaangiftes zijn puur voor de statistieken en voor verzekeringskwesties."
Ook in Oost-Nederland vangen we bot. ,,Een vermoeden wie de dader is? Daar kunnen wij niks mee,'' is het antwoord.
Fout
Helemaal fout, laat de politie weten. ,,Dit is absoluut geen beleid," zegt Jean Fransman, hoofd communicatie van de politie Amsterdam. ,,Iedereen mag aangifte doen op het politiebureau. Of je nu 30 of 90 jaar bent."
Volgens Fransman moet er wel sprake zijn van daderindicatie. ,,Als er geen begin van een idee is over wie de dader kan zijn, heeft het weinig zin om daar veel tijd in te steken. Daar moeten we eerlijk en transparant in zijn. Maar is er wél een signalement, hoe vaag ook, dan moet je als slachtoffer altijd aangifte kunnen doen. We nemen aangiftes ook bij de mensen thuis op. Dat kan vooral voor oudere mensen een uitkomst zijn."
Internetaangiftes zijn niet 'puur voor de statistieken', stelt Fransman. ,,Bij grote evenementen, zoals Sail, kijken we live mee naar aangiftes die we via internet binnenkrijgen. Als we dan zien dat er op een bepaalde plek veel meldingen van zakkenrollerij zijn, gaan agenten meteen ter plaatse."
Afgewimpeld
Tot slot: Jetske de Queljoe had nooit afgewimpeld mogen worden. ,,Deze mevrouw is op een boerse manier behandeld," geeft Bernhard Jens toe, politiewoordvoerder in Midden-Nederland. ,,We hebben de betreffende medewerker hier inmiddels op aangesproken."
Door Redactie AD Victor Schildkamp & Peter Winterman /Foto: AD/Shody Careman.
Reactie plaatsen
Reacties