Laura Prins (40) postte afgelopen weekend een brief van verzekeringsmaatschappij Ardanta op haar Facebookpagina. "Een eerste confrontatie dat het gewone leven definitief niet meer geldt als je te maken krijgt met kinderkanker", schreef ze erbij. In de brief wordt Laura's dochtertje Bo (9) een uitvaartverzekering geweigerd. "En dat terwijl Bo's vooruitzichten zo ontzettend goed zijn…"
Eind 2014 kreeg Bo de diagnose leukemie. De wereld van het jonge gezin stond op z'n kop. Laura: "Ik had in mijn leven al heel wat op mijn bordje gekregen, maar toen ik de diagnose hoorde dacht ik 'Dit wordt mijn knock-out.' Maar ik bleef overeind. Wíj bleven overeind. Je boort een kracht aan, waarvan je het bestaan niet weet. Ik vond steun bij lotgenootmoeders en mijn man. Een dieptepunt bereikten we niet. Zo nu en dan een meltdown van vijf minuten en dan ga je weer door. Je moet wel, je kind heeft je nodig."
EEN GOED BESLUIT
"Mijn man en ik hebben samen behoorlijk heftige beslissingen moeten nemen, waaronder het stoppen met één van Bo's medicijnen. Ze ging er aan onderdoor en kreeg suïcidale gedachten. Bij alle andere behandelingen voelde ik me alsof ik eerste rang naar het lijden van mijn kind zat te kijken, maar ik voelde aan alles dat dit moest om weer beter te worden.
Maar bij één medicijn konden we het niet aanzien. Ik heb mij er in vastgebeten en werkelijk alles gelezen wat je er maar over kon lezen. Ik sprak met andere ouders en artsen en we spraken eindeloos met elkaar. Na zeven maanden besloten we te stoppen. Een goed besluit zo bleek want we zagen Bo opknappen."
'IK LIJK WEER OP MEZELF'
"Het gaat goed met Bo. Nog zeven maanden dagelijks chemo thuis en wekelijks in het ziekenhuis, en dan heeft ze het traject van twee jaar afgerond. "Ze ziet er goed uit en heeft weer haar. Ze kan het zelfs weer in een staartje doen. Ik merk dat ze daar heel blij van wordt."
"'Ik lijk weer op mezelf', zei ze pas. Dat raakt me. 'Wat gaat er toch allemaal in je koppie om', denk ik dan. De vooruitzichten zijn goed. Bo heeft een 'gunstige' vorm van leukemie met een genezingskans van bijna 100%. Sowieso heeft kinderkanker een hoge overlevingskans: 75%. Natuurlijk is dat nooit hoog genoeg. KiKa streeft niet voor niets naar 95%."
EEN AFWIJZING
Het gezin sloot bij de geboorte van hun oudste zoon Sem direct een uitvaartverzekering voor hem af. "Door een wisseling van tussenpersoon, is dat er bij Bo bij in geschoten. Dat wisten we ook wel. Mijn vader, zelf dertig jaar verzekeringsagent geweest, schreef Ardanta een uitgebreide brief waarin hij uitlegde wat zijn kleindochter mankeerde en hoe haar vooruitzichten waren."
"Hij legde uit waarom ze nog niet verzekerd was en wees de verzekeringsmaatschappij erop dat we al vier generaties lang klant zijn." De uitgebreide brief van opa wordt beantwoord met een standaard reactie van Ardanta. "Een afwijzing. En Bo's naam was niet eens goed gespeld!"
BEWUSTZIJN
Het raakt Laura dat haar kind door de maatschappij wordt afgewezen. "Het verbaasde mij echter niet. Begrijp me goed, ik ben niet bezig met een haatcampagne tegen Ardanta. Ik weet dat meer maatschappijen zo reageren.'
"Maar ik wil bewustzijn creëren. Bewustzijn dat kinderen die te maken hebben gehad met kinderkanker er op deze manier altijd aan herinnerd worden. Ze hebben voor de rest van hun leven een stempel, terwijl hun vooruitzichten zo ontzettend goed zijn. Ik bel niet vanuit een brandend huis op om mijn inboedel te laten verzekeren. Het gaat goed met Bo. Ze is geen enorm risico, zoals de brief indirect impliceert."
NIETS GEHOORD
Laura mist een stukje menselijkheid. "Een standaard afwijzing met een fout gespelde naam: waarom geen telefoontje? Waarom geen overleg? Uiteraard waren wij bereid geweest meer premie te betalen voor Bo. Maar dat is niet eens aan de orde geweest. En de confrontatie hebben wij nu met Ardanta, maar Bo zal er later in haar leven ook met het kopen van een huis nog wel problemen mee krijgen."
Ardanta heeft inmiddels op zijn Facebook-pagina laten weten dat het in contact probeert te komen met de familie, maar dat dit helaas nog niet is gelukt. Laura: "Ik ben benieuwd welk nummer ze dan bellen, want ik ben prima te bereiken. En we hebben nog niets van ze gehoord."
ERVARING EN POWER
De reacties op social media zijn hartverwarmend. "Veel mensen, waaronder tussenpersonen en uitvaartondernemers, willen ons helpen of steken ons een hart onder de riem. Maar er zijn ook mensen die het vergelijk maken met diefstal van een camera. Daar kun je ook niet een verzekering voor afsluiten als je je spullen al kwijt bent. Onbegrijpelijk. Hoe kun je dat vergelijk trekken? Als wij een beroep moeten doen op deze uitvaartverzekering, is dat omdat we ons kind kwijt zijn. Dat is toch het allerlaatste wat je wilt?"
"Ik probeer die reacties naast mij neer te leggen, maar dat is best moeilijk. Ik ben geen moeder die over de rug van haar zieke kind jammert over een verzekering, zoals mij ook in een reactie werd verweten. Ik ben een moeder die strijdt voor vertrouwen in kinderen die kanker overleven. Zij hebben zoveel ervaring en power, ze verdienen het stempel dat ze niet mee tellen absoluut niet!"
Door redactie Telegraaf / Vrouw : Foto: Privefoto/ Facebook
Reactie plaatsen
Reacties