Deze column is helaas niet compleet, omdat ik niet alle research kon doen die nodig was. Dat komt omdat Geert Wilders mij zonder reden op Twitter heeft geblokkeerd: het klinkt misschien onbelangrijk, maar betekent dat ik niet meer kan lezen wat hij op zijn belangrijkste spreekbuis des volks deelt.
Nu is het internet hier -nog- niet gecensureerd door de staat zoals in China of Noord-Korea. Als ik in Nederland een tekenfilmpje wil kijken van Wilders en Mao die naakt rond een kampvuur dansen, krijg ik geen zwart scherm. Dat mag gewoon zonder dat ik word opgepakt. Maar terwijl onze staat inmiddels wel bijna alles kan zien wat er op ons internet gebeurt, kan ik nu belangrijke politieke relletjes al niet meer volgen.
Ik mag zelfs niet weten wat Wilders als onze toekomstige minister-president, als het aan zijn eigen ambities ligt, van plan is met ons land. Staat er morgen op zijn Twitter dat hij zijn stemmers weer massaal oproept om alle criminele derde-generatie Turken en Marokkanen door hun knieschijven te laten schieten, dan zou ik het prettig en democratisch vinden om me daar mentaal op voor te kunnen bereiden. Maar de Twitterblokkade maakt het nu al onmogelijk om als journalist en burger geïnformeerd te zijn en participeren in maatschappelijke discussies.
Als er nu op mijn Twittertijdlijn al tientallen blokkades langskomen, dan concludeer ik dat er tonnen Nederlanders door Geert Wilders preventief worden buitengesloten van de tweets die tot zijn premierschap zouden moeten leiden.
Een slimme tactiek als je wel macht maar geen verantwoordelijkheid wilt. Het werkt als een fantasiewereld op een schoolplein. Mark Rutte is helemaal bang om er niet bij te horen, en aapt in zijn verkiezingscampagne de uitsluiting van Wilders na.
Met ‘pleur op’ trapte onze premier zijn zieltjes-winnen-toer af in Zomergasten, maar vorige week kwam hij zelfs eindelijk uit de kast: „Derde-generatie Turken en Marokkanen die moeite hebben met ons land, moeten een afweging maken: wil ik hier blijven?” Mark geeft op zijn twee verkiezings-a4tje's het antwoord: „Tijd om een ander plekje te zoeken.”
Gelukkig zijn mijn voorouders Algerijns en mag ik de voorwaardelijke vrijheid van meningsuiting nog houden.
Met taal alleen al worden steeds meer groepen nu van rechten beroofd. Volgens de Van Dale wordt er met het woord ‘volksvertegenwoordiger’ geen ‘dictator’ bedoeld, maar volgens Mark en Geert mogen politici zelf kiezen welke burgers ze willen vertegenwoordigen en vooral welk volk niet.
Een spel dat alleen bestaat door ergens tegen zijn, bestaat wanneer de ‘vijand’ eenmaal verslagen is helemaal niet meer. Op het schoolplein van Mark en Geert is dus geen echte winst mogelijk.
Laten we op Twitter en daarbuiten het goede voorbeeld geven wat optimisme en visie betreft en stemmen op volwassenen.
Verkiezingen worden gewonnen door wie de meeste zieltjes wint en niet door wie de meeste zieltjes uitsluit.
Door de Redactie Metronieuws Foto: Metronieuws
Reactie plaatsen
Reacties