Als je kind dyslexie heeft, is dat al lastig genoeg. Voor het kind én de ouders. Maar als je dan ook nog tegengewerkt wordt en geen hulp krijgt, zorgt dat voor veel frustratie.
Monique Santegoeds is de moeder van de 11-jarige Sem. Zij kan niet begrijpen dat het kinderen met dyslexie (voor en na een diagnose) alleen maar moeilijker gemaakt wordt.
Monique vertelt: „Ik heb moeten vechten voor een dyslexieverklaring. School wilde daar niet in mee want Sem zou niet dyslectisch zijn”. Via de huisarts heeft zij Sem toch laten onderzoeken. Daar kwam uit wat men al vermoedde. Sinds 2014 heeft Sem, toen 9 jaar, een officiële dyslexieverklaring. „Bij die test kwam ontzettend veel kijken. Alles wordt beschreven: van het moment dat je binnenkomt, tot het eindverslag”.
De voortekenen waren op de kleuterschool al te merken. „Omdat niemand zijn gedrag kon verklaren, spoorde iedereen hem juist aan om meer te lezen en meer te oefenen. Achteraf is dat ontzettend zielig: hij kwijnde daardoor haast weg”, vertelt de moeder.
De strijd om het verkrijgen van een verklaring is gestreden. Maar dan ben je er nog niet. Op school krijgt Sem nog steeds niet de hulp die hij nodig heeft. „Ik moet overal zelf achteraan. Ik doe voorstellen aan school om te helpen of om cursussen op te starten. Ik heb nu ook bijles geregeld dat ik ook zelf moet betalen. Als je dyslexie hebt, word je alleen maar gestraft.” De school biedt wel een voorleesprogramma aan. Helaas weten sommige docenten nog niet hoe dat programma precies werkt. Daarnaast zou er geen of weinig tijd zijn om hier echt aandacht aan te besteden. Ook werkt het programma zelf soms niet of langzaam, vertelt Monique.
Spellingscontrole op de computer is een ander aangeboden hulpmiddel. Sander Dekker (staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap) kwam onlangs met het plan om dit af te schaffen. Zo zouden alle kinderen een gelijke kans maken bij examens. Voorlopig heeft hij zijn plannen ingetrokken omdat er fel kritiek op kwam. Dat is maar goed ook. Bij Monique gaat dit er namelijk niet in. Volgens haar hebben dyslecten die spellingscontrole echt nodig. „Sem haalt goede cijfers, maar als ze hem op spelling blijven afrekenen, weet ik niet op welk niveau hij zal belanden”, vertelt Monique.
Sem zit nu nog in groep 7, maar zodra hij naar de middelbare school gaat, begint het gevecht van voren af aan.
Bron: http://www.metronieuws.nl/ door Jennifer Schoorlemmer Foto: Monique Santegoeds
Reactie plaatsen
Reacties